Dek
17
Eyvah, ürəyim od tutub atəşlərə yandı,
Nurlara boyandı.
Canım, ciyərim ah ilə aləmləri sardı,
Cismimə vardı.
Hər dərd çoxalıb könlümü tutdu günah ilə,
Güldü sabah ilə.
Gözdəki yaşım axdı və səhraları tutdu,
Çeşməni unutdu.
Batdı harayım sinədə ulduzlara bənzər,
Qəm canımı gəzər.
İnsandan olan şeytanın hər üzü aşikar,
Qəlbi edər şikar.
Ağladı gözüm, könlümü tutdu acı yaşım,
Dərdi çəkdi başım.
Ruhu bürüyüb ahlara oxşar qara matəm,
Rəbbim, bu nə sitəm?!
Rəbbim, bu nə sitəm?!