Yanıq Kərəm –
“Əsli-Kərəm” dastanın qəm havası,
İki qəlbin İlahiyə eşq duası,
İki canın ovsunlanmış dərd yuvası,
Dövranına, zamanına can davası…!
Yanıq Kərəm –
Sevdalanmış könüllərin müsibəti,
Yandı ürək həm aşkarda, həm xəlvəti,
Göz yaşıyla axıb dolan qan şərbəti,
İki gəncin bəxti qara məhəbbəti.
Yanıq Kərəm –
Məhəbbətin Pəbb sevdası, cana qida,
Səadəti qara gəlmiş iki qəlbdən qopan nida.
Barmaqları sarı simə haray salan dəli sevda,
İki gəncin alışdığı eşqə vida…
Yanıq Kərəm –
“Əsli-Kərəm” dastanının can fəryadı,
Bir millətin iki dində nalə dadı,
O xaçpərəst Albanyanın İslam adı,
İsa(s) ilə Mühəmmədin(s) Pəbb imdadı!…
Yanıq Kərəm –
Əsrlərin o tayında din savaşı,
Bir tayfanın gözlərindən axan yaşı,
İslamını tutan Kərəm dərdə naşı,
O xaçpərəst Əsli ilə can sirdaşı.
Yanıq Kərəm –
İki gəncin bir məhəbbət sinfonyası,
Bir tayfanın iki dində hicran yası,
Kərəm deyib yanan qızın qız həyası,
Külə dönən iki gəncə dövran ası.
Yanıq Kərəm –
Əsrlərin o tayının vicdan ahı,
Dinə müti o keşişin din günahı,
Lal eyləyib bu müsibət al sabahı,
Fəryad edir yerin, göyün tək Allahı…
Yanıq Kərəm –
Sarı simə toxunaraq dinsin sazlar,
Oynamaqçın, ay adamlar, çox avazlar,
Bu havanın sədasıyla qaynamazlar,
Bu faciə havasında oynamazlar!..
Bu faciə havasında oynamazlar!..
( * Şeirdə “Əsli və Kərəm” dastanından götürülmüş
“Yanıq Kərəmi” adlı saz havasından cöhbət gedir.)
12.11.2005