KALBİMLE GÖRÜŞECEĞİM
Hünerim yetmiyor gecenin
sakinliğini bozuluyorum,
Bu deli duygu pərakəndliyindən yazım,
Veya onların yoluna düştü azim.
Karanlığın içinden gelen ani sesler
Qulağlarımı deliyor,
Her taraftan üstüme bir hənirti geliyor.
Meğerse sessizliğin da adam gibi beyni varmış,
Ona da hayatın her yüzü yarmış
Uyuyanlar kendi uyku dünyasında,
Kim bilir neler görüyor rüyasında
Bense kompleksi tükenmiş
Kalemimi sayıyorum,
İlhama doğan mısraları dokuyorum
Birazdan sabah açılacak,
Karanlığın kurduğu qəsir uçulacak
Karanlık kendi peçesini alıp kaçacak.
Şehrin sokakları yine kişiyle yarışacak,
Yüzlerinde kederi sevince karışacak,
Bakışları bazen sevişecek,
Bazen de birbiriyle çarpışacak.
Gibi haksız olacak, gibi haklı,
Hep umuduna bağlı.
İyi iyilik, kötülük kötülük edecek,
Bazen insanlar birbirini izleyecek,
Ya da herkes kendi işinin peşinden gidecek,
Yine siyah örtülü akşam gelecek,
Gecem yüzüme gülecek,
Sessizliğin içine düşeceğim,
Yüreğimle görüşeceğim