Dərdimi söyləsəm daşa, daş da ağlar mənimçün,
Ama səndən zərrə qədər insaf görmədim neçin?
Günəş təki yollarına işıq saçdım bir ömür,
Günəşimi batırmaqçın cəhd etdin zülmət üçün.
Dodaqların qəmə düşgün, gülüş nədi bilmədin,
Tanrı məni yaratmışmı acı hekayət üçün?!
Dağlar boyda dağlarını aşıb keçdim cövrlə,
Könlümdən yan keçib getdi həyat yüklü can köçün.
Sən qəlbimin bağlarını hər gün qırıb atırsan,
Kin-küdurət yuvasımı hamıya bağlı için?!
Şirin çəkən ağrıların çəksəydin bir zərrəsin,
Haqdan gələn ömründə gedərdi çoxdan biçin.
Bəlkə sənin həyatını tarimar edən mənəm,
Bu birliyi dağıtmamaq inkar edilməz suçun.
01.04.2025