Naqisdən doğruluq, namərddən düzlük,
Özünü sevəndən peyman gözləmə.
İkiüzlü adamdan saflıq, təmizlik,
Yolundan azandan iman gözləmə.
Çox mənəm deyənlər özündən dedi,
Min-min günahsızın başını yedi,
Özgə əməyilə zərxara geydi –
Əyri əməllərə zaman gözləmə.
Kişilər az gəlib qoca dünyaya,
Qanmazlar qananı verib fənaya,
Çox dil pəhləvanı yetərək «haya»,
Başına ələyər duman gözləmə.
Özündən razılar tutub dünyanı,
Bir qara qəpiyə satıb dünyanı,
Alovun köksünə atıb dünyanı,
Vicdanı yoxsuldan aman gözləmə.
Düzlükdən danışdı çox kələkbazlar,
Ağıl da öyrətdi ağlı dayazlar,
Suyun çirkabına baş vurar qazlar,
Düzəm, deyəndən qaç, yaman gözləmə.
Çox əyri əllərdə söndü min ocaq,
Çox tale, çox ürək oldu oyuncaq,
Dost əli sinənə saplasa bıçaq…
Döz ağrı-acına, dərman gözləmə.
Şadiman, boşalıb dolma buludtək,
Bəmdə haray çəkmə yanıqlı udtək,
Ömrün tufanına döz bir palıdtək…
Yaxşıya baş endir, fərman gözləmə!
Şirinxanım Kərimbəyli ŞADİMAN